Zoals jullie waarschijnlijk wel weten hou ik van wollen kleding, van naaien en van consuminderen.
Het consuminderen doe ik vanuit twee verschillende oogpunten. Het een is het milieu; het andere is de inhoud van mijn portemonnee. En nu ik niet meer werk, speelt dat laatste toch wel meer mee dan eerst.
Nu het dan toch echt winter lijkt te worden, ookal is het maar voor drie dagen, blijkt de garderobe van bijnapeuter niet afdoende. Ze heeft heerlijke wolle kleding, maar dat is niet waterdicht. En lanoline zal wel wat helpen, maar als ze met haar kont in een ijskoude plas water gaat zitten, zal een met lanoline behandelde broek weinig helpen.
Wij vonden een skipak nodig. Een goed waterdicht pak wat meer kindjes zou kunnen bedienen dan alleen ons moddermeisje. Op marktplaats vonden we niet echt iets naar onze gading en de kringloopwinkel bood ook geen oplossing.
Toch zijn we bij de kringloopwinkel niet met lege handen weg gegaan. Er was namelijk een mooie wollen trui voor 5 euro. Een trui die een paar maten te klein was voor mij, maar daardoor een prima basis vormt voor een wollen broek en tuniek voor bijnapeuter.
Het skipak hebben we uiteindelijk maar nieuw gekocht en zal door een eventuele tweede nog gedragen worden, of doorverkocht worden als het niet meer past.
De broek is af, het tuniek moet nog. Maar wij hebben besloten vaker naar de kringloopwinkel te gaan. En dan eens niet om onze spullen weg te brengen die wij niet aan anderen kunnen slijten, maar voor (basismateriaal voor) onszelf. Want, nu heeft bijnapeuter een mooie wollen broek en als ik vanavond een half uurtje heb ook een mooi tuniek. En de kosten? 5 euro voor de trui en de rest van de benodigdheden was in huis. Fijn voor de portemonnee, en gezien er een trui omgetoverd is tot twee kledingstukken, scheelt dat weer in de afvalberg.
Reacties