Het is inmiddels alweer 17 september. Mijn doelen voor 1 september zijn niet allemaal gehaald, maar met reden en er zijn nieuwe doelen gesteld.
Via het dragen en voeden forum ben ik in aanraking gekomen met de volgende blog: eenkastjeperdag
Heel inspirerend. Er is op dat forum ook een topic hierover. Meerdere dames proberen dit principe te volgen.
En ik moet zeggen, na herhaaldelijk lezen van dit topic begon het bij mij ook te kriebelen. Werd er zelfs een beetje jaloers van. Bij mij is het wel opgeruimd, maar achter de deurtjes kan het chaos zijn. Ik open dan ook zo min mogelijk deurtjes in huis.
Noem het nesteldrang, noem het consuminderen, noem het wat je maar wil. Ik wil gewoon van de troep in huis af. Alles wat niet gebruikt wordt en niet nodig is moet het huis uit!
Dus heb ik besloten om mee te doen. Het wordt echter niet een kastje per dag, maar een kastje per week. En als ik meer tijd heb, twee of meer. Maar minimaal een per week. Ik ga me aan de volgende regels houden:
- heb ik het nodig?
- wil ik dit heel graag hebben?
En ik hou natuurlijk ook rekening met de wensen van mijn man.
Bruikbare spullen gaan naar de kringloop, de rest gaat de container in.
Wil voordat Pukje er is het hele huis op orde hebben. Incluis de administratie. Heb een half jaar de tijd, krap een half jaar, want tegen het einde van de zwangerschap is het misschien te veel moeite. Maar voor de komst van Pukje wil ik mijn huis op orde hebben.
Om te laten zien dat het menens is, ben ik meteen voortvarend te werk gegaan. Het besluit om mee te doen lag donderdag nog voor het oprapen, maar ik moest nog moed verzamelen om de knoop door te hakken.
Maar om de proef op de som te nemen heb ik donderdag mijn kledingkast eens flink uitgezocht. Een stapel broeken en dergelijken die ik hopelijk weer aankan na de zwangerschap zijn opgeborgen en liggen niet meer in de kleding kast. Daar heb ik voorlopig toch niets aan. De plastic zak die er ligt zit vol met kleding bestemd voor een kennis die flink is afgevallen en niet veel passende kleding meer heeft.
Gisteren heb ik mij met veel pijn en moeite gestort op de babykamer to be. Na het klus project van mijn man, het opknappen van de vloer, is het opruimen en schoonmaken nooit helemaal van de grond gekomen. Met chaos en vuiligheid als resultaat. Al dat schaafsel van het schuren lag er nog. Verf spullen, gereedschap, schuurpapier op elke plank en in elk bakje, verfplekken op de mooie planken. Dit moest dus grondig aangepakt worden.
Ik weet dat ik goed kan overdrijven. Maar in dit geval hoop ik dat mensen mij geloven als ik vertel dat er een dikke laag stof overal lag. Helemaal bovenop de commodekast lag een schaakbord met een emmertje erop. Nou, ik geloof dat de foto voor zichzelf spreekt.
Gelukkig was er na een dag hard werken wel een mooi eindresultaat zichtbaar:
Ik ben tevreden!
Nu mijn andere 'objectives' Tuurlijk ben ik nog steeds gestopt met roken! Morgen zelfs 100 dagen!
Eten aan tafel... ja, dat gaat prima.... als er bezoek is, anders nog niet. Daar moet wel verandering in gaan komen.
Minimaal een keer per maand naar een museum: Vorig weekend naar de open monumenten dagen geweest. Naar de meelfabriek bij mij om de hoek. Hele mooie foto's gemaakt. Zal daar binnenkort misschien ook wat over schrijven en foto'tjes laten zien. Maar een echt museum is deze maand nog niet gepasseerd. Maar de maand september is pas halverwege!
Minimaal een keer met de trein wat verder weg: We zijn begin september bij mijn familie op bezoek geweest. Erg leuk om iedereen weer te zien. Mijn broer zou een paar dagen later jarig zijn, dus voor hem een klein cadeautje meegenomen. Daar was hij erg blij mee! Voor oma een zelf gemaakt sjaaltje en voor mama een zelfgemaakte col.
Zoutlozer door het leven gaan: We doen ons best. We gebruiken steeds minder zout bij het koken. Maar in bepaalde kruidenmengsels die we in huis hebben zit zout. We vinden het zonde om het gewoon weg te gooien, dus we maken het eerst op. Maar we beginnen wel al te merken dat we zo'n megsel hebben toegevoegd. Wat volgens mij toch wel een goed teken is...
Al met al mag ik best tevreden zijn met mijn doelen en de voortgang er van.
Via het dragen en voeden forum ben ik in aanraking gekomen met de volgende blog: eenkastjeperdag
Heel inspirerend. Er is op dat forum ook een topic hierover. Meerdere dames proberen dit principe te volgen.
En ik moet zeggen, na herhaaldelijk lezen van dit topic begon het bij mij ook te kriebelen. Werd er zelfs een beetje jaloers van. Bij mij is het wel opgeruimd, maar achter de deurtjes kan het chaos zijn. Ik open dan ook zo min mogelijk deurtjes in huis.
Noem het nesteldrang, noem het consuminderen, noem het wat je maar wil. Ik wil gewoon van de troep in huis af. Alles wat niet gebruikt wordt en niet nodig is moet het huis uit!
Dus heb ik besloten om mee te doen. Het wordt echter niet een kastje per dag, maar een kastje per week. En als ik meer tijd heb, twee of meer. Maar minimaal een per week. Ik ga me aan de volgende regels houden:
- heb ik het nodig?
- wil ik dit heel graag hebben?
En ik hou natuurlijk ook rekening met de wensen van mijn man.
Bruikbare spullen gaan naar de kringloop, de rest gaat de container in.
Wil voordat Pukje er is het hele huis op orde hebben. Incluis de administratie. Heb een half jaar de tijd, krap een half jaar, want tegen het einde van de zwangerschap is het misschien te veel moeite. Maar voor de komst van Pukje wil ik mijn huis op orde hebben.
Om te laten zien dat het menens is, ben ik meteen voortvarend te werk gegaan. Het besluit om mee te doen lag donderdag nog voor het oprapen, maar ik moest nog moed verzamelen om de knoop door te hakken.
Maar om de proef op de som te nemen heb ik donderdag mijn kledingkast eens flink uitgezocht. Een stapel broeken en dergelijken die ik hopelijk weer aankan na de zwangerschap zijn opgeborgen en liggen niet meer in de kleding kast. Daar heb ik voorlopig toch niets aan. De plastic zak die er ligt zit vol met kleding bestemd voor een kennis die flink is afgevallen en niet veel passende kleding meer heeft.
Gisteren heb ik mij met veel pijn en moeite gestort op de babykamer to be. Na het klus project van mijn man, het opknappen van de vloer, is het opruimen en schoonmaken nooit helemaal van de grond gekomen. Met chaos en vuiligheid als resultaat. Al dat schaafsel van het schuren lag er nog. Verf spullen, gereedschap, schuurpapier op elke plank en in elk bakje, verfplekken op de mooie planken. Dit moest dus grondig aangepakt worden.Ik weet dat ik goed kan overdrijven. Maar in dit geval hoop ik dat mensen mij geloven als ik vertel dat er een dikke laag stof overal lag. Helemaal bovenop de commodekast lag een schaakbord met een emmertje erop. Nou, ik geloof dat de foto voor zichzelf spreekt.
Gelukkig was er na een dag hard werken wel een mooi eindresultaat zichtbaar:
Ik ben tevreden!
Nu mijn andere 'objectives' Tuurlijk ben ik nog steeds gestopt met roken! Morgen zelfs 100 dagen!
Eten aan tafel... ja, dat gaat prima.... als er bezoek is, anders nog niet. Daar moet wel verandering in gaan komen.
Minimaal een keer per maand naar een museum: Vorig weekend naar de open monumenten dagen geweest. Naar de meelfabriek bij mij om de hoek. Hele mooie foto's gemaakt. Zal daar binnenkort misschien ook wat over schrijven en foto'tjes laten zien. Maar een echt museum is deze maand nog niet gepasseerd. Maar de maand september is pas halverwege!
Minimaal een keer met de trein wat verder weg: We zijn begin september bij mijn familie op bezoek geweest. Erg leuk om iedereen weer te zien. Mijn broer zou een paar dagen later jarig zijn, dus voor hem een klein cadeautje meegenomen. Daar was hij erg blij mee! Voor oma een zelf gemaakt sjaaltje en voor mama een zelfgemaakte col.
Zoutlozer door het leven gaan: We doen ons best. We gebruiken steeds minder zout bij het koken. Maar in bepaalde kruidenmengsels die we in huis hebben zit zout. We vinden het zonde om het gewoon weg te gooien, dus we maken het eerst op. Maar we beginnen wel al te merken dat we zo'n megsel hebben toegevoegd. Wat volgens mij toch wel een goed teken is...
Al met al mag ik best tevreden zijn met mijn doelen en de voortgang er van.
Reacties