Ontslonzen deel 2: de bruiloft.

Daar staat mijn vriendinnetje. In een mooie witte jurk, haren mooi opgestoken en in de make-up. Onder haar jurk draagt ze rode enkel laarsjes, niet dat je die ziet. Haar vriendstaat mooi in pak naast haar. Hij heeft ook rode schoenen aan. Hij straalt zo dat hij bijna geen houding meer weet te geven. Samen zijn ze heel mooi en stralen ze zo erg dat ze bijna licht geven.

De bijzonder ambtenaar in de burgerlijke stand (of zoiets) verteld hun verhaal. Ik dwaal af. Ik zie nog zo voor me hoe hij kon zitten giebelen als we haar naam zeiden. Ik zie haar voor me van toen. Een stevige muurbloem. Gelukkig alleen wat uiterlijk betreft. Ze had in mijn herinnering vaak een bandshirt aan met een spijkerbroek. Een wat doffere huid en gedurende de jaren werd ze ook wat ´groter´. Ruim een jaar geleden had ze er ineens genoeg van. Er zijn heel veel kilo's verloren, tijd voor andere kleding, mooie kleding. Haar huid ziet er mooi uit. Ze straalt en is trots op wat ze bereikt heeft. Zowel in haar privéleven, als in haar carrière en om haar uiterlijk.
En vandaag sta ik met haar op de dansvloer te springen en mee te blèren. Zij als mooie bruid en ik als een opgeknapte mama. Wat ben ik trots, vooral op haar!

Reacties