"Daar gaat onze rust..." Was onze eerste gedachte. Maar dat viel erg mee. Ze waren gewoon 80 brave leerlingen bij elkaar. Tuurlijk geeft dit lawaai, maar geen overlast. Wij hebben prima geslapen!
De kindjes vonden we echt braaf. Het viel ons op dat het ene meisje, dat er een beetje jongensachtig uitzag, lekker mee voetbalde en niet werd buiten gesloten. Niemand werd echt buiten gesloten. Ook niet de types waarvan je meteen ziet dat ze perfect pestslachtoffer zouden zijn. Ook viel het ons op dat we niemand zagen roken of met eigen muziek of mobieltjes aan het kloten waren.
Hoe anders was dit toen 3 mavo er was. Het lawaai in de avond/nacht verschilde er gelukkig weinig. Alleen mijn eerste toiletgebouw-bezoek maakte me duidelijk dat dit hele andere groep is.
Voor het toiletgebouw stonden wat plastic tafeltjes en stoeltjes. Af en toe zat daar iemand. Nu was het overspoeld met 3 mavo. Friet etend, luidruchtig en naar smartphone starend 3 mavo. In het vrouwendeel van het toiletgebouw was het nog erger. In de kleine gemeenschappelijke ruimte hadden zich minstens 16 veertien jarige meiden gepropt. In elk lavabohokje hing er een telefoon aan de oplader. Terwijl ik aan het douchen was hoorde ik tienerdrama. Een meisje was boos want een ander meisje zei negatieve dingen over haar. Buiten zag ik de typische pestslachtoffers zich niet echt mengen met de grotere groep. De volgende dag, ook tijdens het douchen hoor ik een scheet geluid. Gevolgd door een opmerking van een van de 3 mavo meiden: "Je gaat hier toch niet zitten poepen!"...... Dus......
Gelukkig hoorde ik de jongens grapjes maken over of er ook ijsjes gemaakt kan worden van moeder melk. Of zodra ze voor onze tent langs lopen dat ze stiller moeten zijn want de baby slaapt.
Wat een groot verschil tussen de meiden van 2 en 3 mavo. Waar zit die scheidslijn?
Wat ben ik blij dat mijn kleine meid nog klein is en dat nog een aantal jaar zal blijven.
Reacties