Mijn man en ik zijn het gewend om rijbewijsloos te zijn. Als we een keer naar het zweedse woonwarenhuis moeten is er altijd wel iemand die een auto heeft en mee wil, anders is er de transportservice. Als we naar een attractiepark willen, is er altijd wel een trein of een bus die er naar toe gaat. Een festival? Kunnen vast wel meerijden met vrienden of we maken gebruik van het pendelbusje. Maar dit is Nederland. Wij vloeken vaak wel over onze openbaar vervoerders, maar tijdens onze vakantie werden we weer eens met onze neus op de feiten gedrukt.
Wij, met name ik dan, vinden het op vakantie leuk om naar dierentuinen te gaan. Dus toen wij in de Belgische Ardennen waren leek het ons leuk om naar Mount Sauvage te gaan. Een safari park met dierenshows. Wij hadden op de kaart gekeken en kwamen tot de conclusie dat het park op ongeveer 20 km afstand van ons was. Hemelsbreed. Niet zo heel ver dus. Little did we know.
Om 10:00 gingen wij op pad. Bij het treinstation de lieftallige dame achter het loket gevraagd hoe wij daar kwamen. We moesten de trein naar Rivage nemen, daar overstappen op de trein naar Aywaille. Ze dacht dat er wel een bus zou zijn, maar dat wist ze niet zeker. Ze zou wel even bellen. Je zou haast denken dat ze in elk land wel iets hebben als 9292OV. Helaas, dit kennen ze daar blijkbaar niet. Het heeft deze behulpzame vrouw minstens drie telefoontjes gekost om er achter te komen welke bus we moesten hebben.
Wij zijn in Nederland echt verwend. Daar staan we niet bij stil, maar echt, we zijn verwend. Rond 10:50 zaten we in de trein. De overstap op Rivage was ongeveer 20 minuten. Kan beter, maar ook niet erg vervelend. Echter aangekomen in Aywaille, das een heel ander verhaal! De bus die wij moesten hebben rijdt maar een paar keer per dag. De eerst volgende bus reed pas over anderhalf uur! het was rond 12:00, dus we zijn Aywaille maar ingetrokken om ergens lekkere patatten te eten en nog wat drinken voor onderweg te kopen. Uiteindelijk in de bus, een 20 minuten ongeveer en daar was onze halte. Ja, en dan sta je daar. Ergens verwachtte we een bordje dat zou aangeven welke kant we op moesten. Tja... Dus het dorpje in en niets te bekennen. Gelukkig konden een paar dorpelingen ons vertellen dat we terug naar de weg moesten en de weg even moesten volgen. Nergens een voetpad te bekennen. Maar uiteindelijk vonden we een bord wat aangaf dt we die kant op moesten. De heuvel op. schrik niet: Wij kwamen rond 14:00 aan bij het park. Waar we voor het safaritreintje nog steeds verder omhoog moesten lopen...
We hebben over een afstand van 20 km met het openbaar vervoer dus 4 uur gedaan.
Toen we terug naar huis gingen hebben we er voor gezorgd dat we een half uur van te voren bij de bus waren. De laatste bus. Om 18:35 ging die... Ja, die gingen we echt niet missen. Gelukkig was de terugweg veel beter op elkaar afgestemd dan de heenweg. Daar waren we zo blij over dat we niet eens meer weten hoelang de terugweg geduurd heeft.
Dit alles heeft ons wel aan het denken gezet. In Nederland redden wij ons prima! Hoewel mijn familie ver weg woont is het prima te doen een rijbewijsloos huishouden. Maar mijn man begint steeds meer te twijfelen. Om mijn familie te bezoeken is het wel handig, maar vooral voor vakantie is het wel handig. Dan huren we een auto, of lenen die van een van de ouders, laden kind en tent in en gaan. Is het weer slecht? trekken we toch verder? Willen we iets zien? Dan hoeven we geen 4 uur te doen over 20 km. Lopend zouden we in dezelfde tijd al halverwege zijn!
Mijn man wil nu gaan sparen voor zijn rijbewijs. Ik weet nog niet of ik het, op vakantie na, toegevoegde warde vind hebben.
Wij, met name ik dan, vinden het op vakantie leuk om naar dierentuinen te gaan. Dus toen wij in de Belgische Ardennen waren leek het ons leuk om naar Mount Sauvage te gaan. Een safari park met dierenshows. Wij hadden op de kaart gekeken en kwamen tot de conclusie dat het park op ongeveer 20 km afstand van ons was. Hemelsbreed. Niet zo heel ver dus. Little did we know.
Om 10:00 gingen wij op pad. Bij het treinstation de lieftallige dame achter het loket gevraagd hoe wij daar kwamen. We moesten de trein naar Rivage nemen, daar overstappen op de trein naar Aywaille. Ze dacht dat er wel een bus zou zijn, maar dat wist ze niet zeker. Ze zou wel even bellen. Je zou haast denken dat ze in elk land wel iets hebben als 9292OV. Helaas, dit kennen ze daar blijkbaar niet. Het heeft deze behulpzame vrouw minstens drie telefoontjes gekost om er achter te komen welke bus we moesten hebben.
Wij zijn in Nederland echt verwend. Daar staan we niet bij stil, maar echt, we zijn verwend. Rond 10:50 zaten we in de trein. De overstap op Rivage was ongeveer 20 minuten. Kan beter, maar ook niet erg vervelend. Echter aangekomen in Aywaille, das een heel ander verhaal! De bus die wij moesten hebben rijdt maar een paar keer per dag. De eerst volgende bus reed pas over anderhalf uur! het was rond 12:00, dus we zijn Aywaille maar ingetrokken om ergens lekkere patatten te eten en nog wat drinken voor onderweg te kopen. Uiteindelijk in de bus, een 20 minuten ongeveer en daar was onze halte. Ja, en dan sta je daar. Ergens verwachtte we een bordje dat zou aangeven welke kant we op moesten. Tja... Dus het dorpje in en niets te bekennen. Gelukkig konden een paar dorpelingen ons vertellen dat we terug naar de weg moesten en de weg even moesten volgen. Nergens een voetpad te bekennen. Maar uiteindelijk vonden we een bord wat aangaf dt we die kant op moesten. De heuvel op. schrik niet: Wij kwamen rond 14:00 aan bij het park. Waar we voor het safaritreintje nog steeds verder omhoog moesten lopen...
We hebben over een afstand van 20 km met het openbaar vervoer dus 4 uur gedaan.
Toen we terug naar huis gingen hebben we er voor gezorgd dat we een half uur van te voren bij de bus waren. De laatste bus. Om 18:35 ging die... Ja, die gingen we echt niet missen. Gelukkig was de terugweg veel beter op elkaar afgestemd dan de heenweg. Daar waren we zo blij over dat we niet eens meer weten hoelang de terugweg geduurd heeft.
Dit alles heeft ons wel aan het denken gezet. In Nederland redden wij ons prima! Hoewel mijn familie ver weg woont is het prima te doen een rijbewijsloos huishouden. Maar mijn man begint steeds meer te twijfelen. Om mijn familie te bezoeken is het wel handig, maar vooral voor vakantie is het wel handig. Dan huren we een auto, of lenen die van een van de ouders, laden kind en tent in en gaan. Is het weer slecht? trekken we toch verder? Willen we iets zien? Dan hoeven we geen 4 uur te doen over 20 km. Lopend zouden we in dezelfde tijd al halverwege zijn!
Mijn man wil nu gaan sparen voor zijn rijbewijs. Ik weet nog niet of ik het, op vakantie na, toegevoegde warde vind hebben.
Reacties