De was ophangen is bij ons een hele uitdaging. De kleine dame zit niet graag in de draagdoek als ik niet loop of op een andere manier beweeg. Als ik haar op mijn rug draag en de was wil ophangen, moet ik van alles uit de kast trekken om haar tevreden te houden. Schudden met de rug lijkt favoriet.
Als ik haar laat rond scharrelen, haalt ze de schone was uit de mand en gooit hem op de grond. Of ze trekt de wasknijpers van het rek. Natte was is blijkbaar ook een hele fijne sjaal.
Vandaag had ze weinig interesse in de was. De was hing ik op in onze buitenkamer, het balkon. Daar lag een borstel. Zo'n ding om mee te boenen. Voor deze dreumes is het geweldig om de vlonders te vegen.
Ik kreeg in no-time de was opgehangen en ondertussen werd onze buitenkamer wat schoner.
Wat ben ik dankbaar voor dit kleine moment waarbij mijn kleine meid plezier had en ik de was gedaan kreeg.
Waar zijn jullie dankbaar voor?
Reacties