Bedankt he? Dat jij lekker chill over straat liep en bij het stoplicht, waar wij stonden je sigaretje aan stak. Nou ja, ik hoopte dat dat het was. Nee, er zat geen tabak in, maar goed geurende wiet. En om het even af te maken blies je ook nog onze kant uit. Recht in mijn gezicht. En wat ik nog veel erger vind, in dat van mijn kleine dametje, die in de doek op mijn rug zat. Ze sliep en werd er hoestend wakker van.
Sinds ik zwanger raakte kreeg ik moeite met rook. Ik stopte met roken omdat ik hoopte zwanger te raken. Ik mag me tot de gelukkige reken waar het in een keer raak was. En de stop poging tot nu toe ook de meest geslaagde is. Ik heb namelijk een hele goede motivatie: mijn kind.
Onder invloed van hormonen werd mijn toch al sterke reukvermogen nog sterker. De geur van een brandende sigaret liet mij bijna spugen tijden mijn zwangerschap.
En nu, nu stoor ik me aan rokende mensen op straat. Die mij en mijn kind blootstellen aan deze vreselijke geur, of nog erger, de geur van jointjes. Nog niet eens hebbende over de gezondheid.
Bij deze mijn excuses aan iedereen die last van mijn gerook had. Ik snap het nu...
Reacties
Ik erger me ook dood dat wanner DL en ik samen op een terrasje zitten, er iemand naast ons een sigi opsteekt!!! Alsof ze mijn kind niet zien zitten???
Ik vind het al egoïstisch naar andere volwassenen toe, maar helemaal naar die kwetsbare kindjes!
Toen ik rookte, dacht ik echt rekening te houden met andere mensen. Ik rookte thuis niet binnen, en rookte en blowde alleen in de tuin of bij mensen thuis die dat thuis wel binnen deden.
Ik stak geen jointje op waar kinderen bij waren en ging nooit in het bushokje staan roken.
Maar ik stond er absoluut niet bij stil dat iemand er last van kon hebben als ik al rokende voorbij liep, of bij een stoplicht wachtend.
Als ex-roker zeg ik sorry. Maar ook, het is een verslaving en daardoor heb je het minder in de gaten, of je vindt het minder belangrijk. Dat is geen excuus, maar ik vrees wel de waarheid. In elk geval, mijn waarheid.