Ik hou van van alles rondom het ouderschap. Ik hou van het dragen van mijn kindje en ik kan van binnen gloeien van liefde als ik andere mensen hun kindje liefdevol zie dragen. En ik hou van het overdragen van mijn eigen kennis. Mooie combinatie zou je zo zeggen. Dan zou iets als draagconsulent prima moeten passen, in theorie. Maar iets weerhoud me er van.
Ik ben niet iemand die opzoek gaat naar werk (ja, gewoon solliciteren, dat wel) en die aan acquisitie doet. Daarbij zou ik mijn eigen stach flink moeten uitbreiden. Ja, ik heb veel geprobeerd en uitgetest, maar mijn eigen stach is redelijk bescheiden. 1 bondolino, een meitai van Ellaroo en een wrapconversion als dragers en dan heb ik een ByKay Organic paars, een Hoppediz Pune mt6, een Storchenwiege inka mt5, Ellevill zara trigreen mt7, Ellevill Mie mt7 en wat ringsling ringen.
Maar om draag consulent te worden is heel wat meer nodig. Je moet aardig wat knopen beheersen en kunnen uitleggen. Een pop om mee te oevenen is ook wel handig. Om maar te zwijgen van een uitgebreidere stach om een klant het verschil in dragers, doeken en materialen te laten voelen. En een gedegen opleiding is ook wel nodig. Dingen die ik nu niet zie zitten.
En toch spreekt het me ergens ook wel aan. Zo heb ik meerdere vrienden/kennisen over dragen verteld en ze geleerd hoe ze moeten knopen.
Een paar weken geleden zat ik in de trein. Met twee geweven zomerdoeken in mijn tas. Op weg naar een kennis die erg geïnteresseerd is in het dragen. En of het toeval was of niet, ik ging naast een vrouw zitten met haar kindje in een BabyBjorn.
Normaal gesproken bewaar ik mijn goed bedoelde advies voor mensen in mijn vriendenkring. Maar ik trok de stoute schoenen aan een merkte op dat het dragen van je baby zo fijn kan zijn. Ze vond het dragen zelf heerlijk, maar draagt liever met de ergobaby. Daar droeg ze haar zoontje ook altijd in, maar haar dochtertje moest er weinig van hebben en vond de BB het fijnst. Draagdoeken stonden nog op haar lijstje om te proberen. Maar dat wou ze graag thuis, in Canada doen. Deze dame heb ik wat tips kunnen geven in hoe het dragen met een BB voor zowel de drager als het kindje prettiger wordt. Het befaamde sjaaltje van knieholte naar knieholte. Ze vond het meteen een hele verbetering en haar dochtertje bleef heerlijk verder slapen.
Niet veel later stond ik een goede kennis voor te doen hoe een draagdoek omgedaan wordt. Met een knuffel. Deze bevriende papa en mama hebben een Stocke drager. En hoewel die niet geweldig is, is hij gelukkig ook niet helemaal 'fout'. Hun mooie zoontje heeft er prima knie tot knie ondersteuning in. Of hij zijn knietjes hoger heeft dan zijn kontje kan ik niet zeggen. Ik heb hem niet in actie gezien. Hun mooie draagobject lag lekker in de armen van papa te slapen. Die maak je dus niet wakker.
Maar, ik mocht de Stocke wel even omdoen, om te kijken hoe het voelt. Ik vond het een heel gevaarte. En ik weet niet hoe het is met full-buckle ssc's, daar heb ik geen ervaring mee, maar ik persoonlijk vind het niets. Maar ik was wel verrast. Ik vond hem eenmaal aan en goed, comfortabeler zitten dan verwacht. Alleen die metalen pin die er in zit, daar snap ik echt niets van. Het viel me alles mee. Maar ja, wel wetende dat deze drager niet comfortabel blijft voor drager en kind, heb ik dus de draagdoeken uitgelegd. En er een daar gelaten.
En kijk de Mama toch stralen! En dat is met een knuffel. Kan je nagaan hoe ze wel niet moet stralen als haar mooie prutsje in de doek zit.
Vandaag heb ik ook de stoute schoenen aangetrokken. Ik zag een mama lopen met een heel klein prutsje in een rekbare doek. Maar de doek zag er nogal losjes uit. Dus, met mijn fiets in de hand, E in het stoeltje, wijzend naar de vrouw "doe, doe, doe , die!" Sprak ik haar aan en ik vroeg of ik haar wat tips mocht geven om het dragen wat comfortabeler te maken. De tips werden met open armen ontvangen en ik heb haar ook wat websites doorgegeven waar ze meer informatie kan vinden over het dragen van kindjes. Tenminste, ik neem aan dat het met open armen ontvangen werd, want zo kwam het op mij over. Ik weet natuurlijk niet wat ze later over mij en mijn goed bedoelingen zal zeggen.
Ik merk in ieder geval wel dat ik het aanspreken van mensen over het dragen van kindjes makkelijker en leuker vind dan van te voren gedacht. Er rollen steeds hele leuke gesprekken uit. Maar daar zit ook meteen mijn angst. Ik ben enthousiast, en ik wil niet belerend overkomen en al helemaal niet als een bemoeial. Ik vrees dat als ik consulent zou worden, ik nog enthousiaster word en daarmee goed bedoeld mensen voor het blok kan zetten, ze kan kwetsen in hun eigen goede bedoelingen omtrent het babydragen.
Hiermee blijft dit plan dus lekker geen plan. Maar misschien moet ik maar wel eens wat kaartjes vragen aan mijn vriendinnetjes die wel consulent zijn. Mocht ik dan weer iemand willen aanspreken, dan kan ik ze ook meteen een kaartje van goede consulentes meegeven die ze eventueel verder op weg kan helpen.
Ik ben niet iemand die opzoek gaat naar werk (ja, gewoon solliciteren, dat wel) en die aan acquisitie doet. Daarbij zou ik mijn eigen stach flink moeten uitbreiden. Ja, ik heb veel geprobeerd en uitgetest, maar mijn eigen stach is redelijk bescheiden. 1 bondolino, een meitai van Ellaroo en een wrapconversion als dragers en dan heb ik een ByKay Organic paars, een Hoppediz Pune mt6, een Storchenwiege inka mt5, Ellevill zara trigreen mt7, Ellevill Mie mt7 en wat ringsling ringen.
Maar om draag consulent te worden is heel wat meer nodig. Je moet aardig wat knopen beheersen en kunnen uitleggen. Een pop om mee te oevenen is ook wel handig. Om maar te zwijgen van een uitgebreidere stach om een klant het verschil in dragers, doeken en materialen te laten voelen. En een gedegen opleiding is ook wel nodig. Dingen die ik nu niet zie zitten.
En toch spreekt het me ergens ook wel aan. Zo heb ik meerdere vrienden/kennisen over dragen verteld en ze geleerd hoe ze moeten knopen.
Een paar weken geleden zat ik in de trein. Met twee geweven zomerdoeken in mijn tas. Op weg naar een kennis die erg geïnteresseerd is in het dragen. En of het toeval was of niet, ik ging naast een vrouw zitten met haar kindje in een BabyBjorn.
Normaal gesproken bewaar ik mijn goed bedoelde advies voor mensen in mijn vriendenkring. Maar ik trok de stoute schoenen aan een merkte op dat het dragen van je baby zo fijn kan zijn. Ze vond het dragen zelf heerlijk, maar draagt liever met de ergobaby. Daar droeg ze haar zoontje ook altijd in, maar haar dochtertje moest er weinig van hebben en vond de BB het fijnst. Draagdoeken stonden nog op haar lijstje om te proberen. Maar dat wou ze graag thuis, in Canada doen. Deze dame heb ik wat tips kunnen geven in hoe het dragen met een BB voor zowel de drager als het kindje prettiger wordt. Het befaamde sjaaltje van knieholte naar knieholte. Ze vond het meteen een hele verbetering en haar dochtertje bleef heerlijk verder slapen.
Niet veel later stond ik een goede kennis voor te doen hoe een draagdoek omgedaan wordt. Met een knuffel. Deze bevriende papa en mama hebben een Stocke drager. En hoewel die niet geweldig is, is hij gelukkig ook niet helemaal 'fout'. Hun mooie zoontje heeft er prima knie tot knie ondersteuning in. Of hij zijn knietjes hoger heeft dan zijn kontje kan ik niet zeggen. Ik heb hem niet in actie gezien. Hun mooie draagobject lag lekker in de armen van papa te slapen. Die maak je dus niet wakker.
Maar, ik mocht de Stocke wel even omdoen, om te kijken hoe het voelt. Ik vond het een heel gevaarte. En ik weet niet hoe het is met full-buckle ssc's, daar heb ik geen ervaring mee, maar ik persoonlijk vind het niets. Maar ik was wel verrast. Ik vond hem eenmaal aan en goed, comfortabeler zitten dan verwacht. Alleen die metalen pin die er in zit, daar snap ik echt niets van. Het viel me alles mee. Maar ja, wel wetende dat deze drager niet comfortabel blijft voor drager en kind, heb ik dus de draagdoeken uitgelegd. En er een daar gelaten.
En kijk de Mama toch stralen! En dat is met een knuffel. Kan je nagaan hoe ze wel niet moet stralen als haar mooie prutsje in de doek zit.Vandaag heb ik ook de stoute schoenen aangetrokken. Ik zag een mama lopen met een heel klein prutsje in een rekbare doek. Maar de doek zag er nogal losjes uit. Dus, met mijn fiets in de hand, E in het stoeltje, wijzend naar de vrouw "doe, doe, doe , die!" Sprak ik haar aan en ik vroeg of ik haar wat tips mocht geven om het dragen wat comfortabeler te maken. De tips werden met open armen ontvangen en ik heb haar ook wat websites doorgegeven waar ze meer informatie kan vinden over het dragen van kindjes. Tenminste, ik neem aan dat het met open armen ontvangen werd, want zo kwam het op mij over. Ik weet natuurlijk niet wat ze later over mij en mijn goed bedoelingen zal zeggen.
Ik merk in ieder geval wel dat ik het aanspreken van mensen over het dragen van kindjes makkelijker en leuker vind dan van te voren gedacht. Er rollen steeds hele leuke gesprekken uit. Maar daar zit ook meteen mijn angst. Ik ben enthousiast, en ik wil niet belerend overkomen en al helemaal niet als een bemoeial. Ik vrees dat als ik consulent zou worden, ik nog enthousiaster word en daarmee goed bedoeld mensen voor het blok kan zetten, ze kan kwetsen in hun eigen goede bedoelingen omtrent het babydragen.
Hiermee blijft dit plan dus lekker geen plan. Maar misschien moet ik maar wel eens wat kaartjes vragen aan mijn vriendinnetjes die wel consulent zijn. Mocht ik dan weer iemand willen aanspreken, dan kan ik ze ook meteen een kaartje van goede consulentes meegeven die ze eventueel verder op weg kan helpen.
Reacties