Herinneringen 3: Pietje

Er zijn verschillende dingen die je aan iets doen terugdenken. Meestal zijn het foto's van toen, of voorwerpen van toen. Een liedje dat je toen vaak hoorde, een parfum. En soms ook een persoon uit je verleden waarmee je herinneringen ophaalt.

Ik heb hier in huis eentje rondlopen die geregeld herinneringen bij mij ophaalt. Een gesprek er over is echter niet mogelijk. Het is namelijk mijn kat Pietje.

Pietje, zoon van Piet en Heksje, geboren in Zwitserland. Zijn mensen, vrienden van mij, woonde boven mij en mijn ex. Wij hadden een poes Doerak waar Pietje een beetje verliefd op was. Hierdoor zagen wij Pietje vaak. En wij hadden een klik. Hij liep achter mij aan, knuffelde met mij en nestelde zich op mijn schoot om lekker te slapen. Soms kwam hij binnen en dan lag Doerak bij mijn hoofd op bed en wou Pietje ook bij mij liggen. Doerak liet goed weten dat ze het er niet mee eens was, maar desondanks bleef hij volhouden en bracht hij haar serenades.
Zijn mensen kregen een minimens en die vond hij wel interessant. Iets te interessant. Maar volhardend als hij was, werden zijn mensen er een beetje wanhopig van. En hij bleef mij steeds opzoeken. Na een half jaartje vroegen zijn mensen of ik niet zijn mens wou zijn. Zo gezegd, zo gedaan. Het koste totaal geen moeite voor hem en ik was blij. Mijn ex en ik waren toen net exen en ik kon wel een knuffelmaatje gebruiken.
Pietje is met mij mee verhuisd naar Nederland. (duh, anders is het begin wel een beetje raar he?)
Hij herinnert mij aan de bergen, aan de sneeuw. Zijn favoriete spelletje was dat ik hem uit het raam in de diepe sneeuw liet vallen. Dan kroop hij er uit en wou nog een keer. Als ik niet snel genoeg was sprong hij er in.
Hij herinnert mij aan het leven dat ik daar had. Aan de mooie momenten, maar ook de minder mooie momenten.

De afgelopen tijd was hij ziek. Hij at niet en dronk niet. Gelukkig gaat het nu beter en eet en drinkt hij weer uit zichzelf. Maar die week waarin hij zo zwak was heeft mij doen beseffen dat ik hem nog echt niet wil missen. En ook dat hij symbool staat voor het leven dat ik in Zwitserland had.
Mijn mooie lieve Pietje..

Reacties

tobias zei…
Leuk verhaal wientje
Wientje zei…
Hihi, dank je. Heb ik jullie eigenlijk ooit laten weten hoe dankbaar ik ben dat jullie hem aan mij gaven? Ik geniet nog elke dag van zijn knuffeltjes en bijnapeuter ook.
Mamadammeke zei…
Mooi stukje :)
Het komt wel weer goed met Pietje!