Carnaval

Als Limburger die in de randstad woont wordt je toch wel een beetje blij als de school en BSO van je kind aan carnaval doen. Want wat is er nou leuker dan verkleden, dansen, gek doen en naar de optocht kijken?
Dat laatste zal kleuterdame moeten overslaan, want hier in deze stad snappen ze niets van optochten.
Toen ik een klein meisje was maakte mijn oma vaak mijn carnavals kleding. Ik was het daar niet altijd mee eens. Vooral niet toen ik met mijn tante als indiaan door de carnavalsdagen moest. Ik wou, zoals altijd als punker, maar het indianenpak lag al klaar. En in mijn beleving was die gemaakt van gordijnen. En ik wou eigenlijk gewoon carnavals kleding uit de winkel, net zoals iedereen.
Maar ik snap nu wel waarom je het zelf zou maken in plaats van kopen.
Een tijdje geleden wou de graag een heksenjurk uit de winkel. En omdat we alleen haar onderbroeken, sokken en maillots kopen, gingen we overstag. Een keertje iets kopen kan best.
En hoewel er een heel erg blij meisje was, was er een minder blije moeder. De kwaliteit, pasvorm en materiaal laten behoorlijk te wensen over. En de prijs staat compleet niet in verhouding als je het mij vraagt.

Gelukkig heeft madam een naaigekke moeder die wel even een avondje achter de naaimachine kruipt voor een bloemen-woestijn-prinses-met-zwaard jurk. O ja, met sleep.

Madam is er heel erg blij mee en bestelde er meteen een kroon bij.



Reacties